Afbeelding

Huissense al dertien jaar met echtgenoot op 'sabbatical' in Italië Mieke Willemsen: 'We noemen ons zelf die rare Hollanders'

Algemeen

Vele Betuwenaren zijn al naar het buitenland vertrokken. Sommigen verblijven er nog steeds, anderen zijn terug gekeerd. In deze rubriek tekent de Huissense journalist Hans Schmeinck hun ervaringen op. Deze week: Mieke Willemsen (55) uit Huissen die met haar man Michel al jaren een camping en countryhouse runt in de bergen in Italië. 'Als je weg gaat uit Nederland vanwege de 'vele regeltjes', raak je hier snel gefrustreerd.'

Mieke, geboren op 26 december 1964 in de Huissense Gangulphusstraat, is ook bekend onder een andere naam. ,,Mensen kennen me misschien als Annemarieke.'' In 1982 verhuist ze naar Den Haag. ,,Voor mijn studie, waarna ik daar 20 jaar heb gewerkt als maatschappelijk werkster in onder andere de Schilderswijk.''

Op haar werk leert ze Michel Boes kennen, waarmee Mieke in 1993 in het huwelijksbootje stapt. ,,Maar na 20 jaar in het welzijnswerk, wilden we allebei iets nieuws proberen. Een soort sabbatical. Uiteindelijk namen we onbetaald verlof op en vonden we een ruïneus huis en twee hectare grond in Le Marche op de grens met Umbrië.'' Ze maken van de behoorlijke bouwval in het plaatsje Esanatoglia in een jaar tijd een countryhouse en camping. Het is prachtig, alsmede het uitzicht. ,,We wonen midden in de heuvels en kijken uit op de kammen van de Apennijnen. Overigens zijn we nog elke winter aan het klussen, want zo'n bedrijf is nooit af.''

Inmiddels duurt hun 'sabbatical' al 13 jaar. ,,En ik heb nooit heimwee gehad. Als je jezelf blijft met een beetje relativering, dan kan je hier goed aarden. Als je weg gaat uit Nederland vanwege de 'vele regeltjes', zul je in Italië snel gefrustreerd raken. De bureaucratie is, denken wij, een Italiaanse uitvinding.''

Vriendschappen

,,Als je in Italië woont, kom je er achter hoe Hollands je eigenlijk bent. Je wilt een afspraak op tijd maken, bij de huisarts, de garage. En je komt in een eindeloze wachtkamer terecht. Maar heb je een lekke band, dan leggen ze alles neer en ga jij voor. Wij doen de dingen niet volgens de hier geldende gewoontes. Michel en ik noemen onszelf gekscherend die 'rare Hollanders', als variatie op Obelix' uitspraak 'rare Romeinen'. Tegelijkertijd hebben wel vriendschappen opgebouwd om ons thuis te voelen.''Mieke vindt de lokale bevolking 'gastvriendelijk': ,,En ze hebben geduld en tijd voor een praatje. Bij de verbouwing hebben we bekwame vakmensen gehad. De rekening klopte altijd en in plaats van goedkope offertes vooraf, geven ze achteraf korting vanwege minderwerk! En als je in de rats zit, krijg je van alle kanten hulp. Al wonen de eerste buren 500 meter verder.''
Van veel verder komt soms onverwachts bezoek. ,,Mijn moeder is 93 jaar en komt soms verrassend avontuurlijk uit de hoek. Om ons huis te zien, pakte ze het vliegtuig. Ze was toen 85 en had nog nooit gevlogen. Als ze iemand heeft die haar kan begeleiden, want ze is zo goed als blind en doof, komt ze naar ons toe. Zelf zoek ik ieder jaar vrienden en familie op in Nederland. Mijn zus Karine woont in Huissen en die trakteert me daar op de weekmarkt traditioneel op een harinkje, heerlijk!'' Op www.faranghe.eu info over hun accommodatie plus verhalen over emigratie én dagelijkse belevenissen.



'Als je in deze buurt in de rats zit, krijg je van alle kanten hulp.'

Uitgelicht

Digitale krant