Schuldbelijdenis

HUISSEN - Twee weken geleden heeft de Protestantste Kerk een schuldbelijdenis uitgesproken naar de Joodse gemeenschap in Nederland. In oorlogstijd had zij meer moeten en kunnen doen. Zij heeft bijgedragen aan het antisemitisme.

"Er zijn in de Tweede Wereldoorlog geen zes miljoen joden uitgeroeid, maar er is één jood vermoord, en dat zes miljoen keer" schreef Abel Herzberg. Ja, er kleeft zó veel schuld aan onze handen en ons denken, dat het goed is dat dit wordt uitgesproken naar de Joodse gemeenschap. Wat de schuldbelijdenis lastig maakt: de kerk kan misschien als instituut een schuldbelijdenis doen, maar nooit namens individuele leden van die kerk. Er zijn mensen die juist vanuit hun kerkelijke verbondenheid en geloof Joden hebben geholpen, met hun eigen leven. Er kwamen bij onze kerk een paar reacties. Van begrip, maar ook van verdriet dat al een leven lang meegedragen wordt. ’Ik heb mijn vader nooit gekend, kort na mijn geboorte is hij als verzetsman vermoord.’ Verdriet van vrouwen zonder man, gezinnen zonder vaders. Bij grote woorden als schuld, zonde en vergeving moet de kerk als instituut oppassen zichzelf niet té groot of absoluut te maken. Grote woorden worden geleefd door kleine mensen, mensen die weggekeken hebben én mensen die Joden onderdak hebben verleend. God vraagt geen grote woorden, maar kleine daden van liefde. Daarin heeft ieder van ons haar tegoed en zijn tekort. Kunnen kleine mensen groot zijn voor elkaar.

Protestantse Gemeente Huissen, zondag 29 november (1e advent) 10.00 uur. ds. Matthijs Glastra. Aanmelden@pknhuissen.nl.