Poten met oogjes omhoog

BEMMEL - Wij gaan twee aardappelen poten, 15 cm diep met de oogjes omhoog, herhaalt Theo. De kinderen kijken elkaar aan en knikken. Eentje murmelt: “Oooh ja, poten in de grond dus” en kijkt naar zijn laarzen. Een ander maakt een schattend gebaar tussen zijn wijsvingers en vraagt: "Wat moeten wij nu eigenlijk doen, meester?".

Door Jan de Moor

De groep van de Regenboog is even ervoor bij De Veldschuur (SLN) gearriveerd. Ze waren de weg kwijt. Dus snel aan de slag. Bij compost strooien werd een worm ontdekt. “Zoef, enkele kinderen erop af: ‘worm, wurm, wurmpie, wurm… pies. Lachen! De wurm gaat van hand tot hand. Ajakkes, ik ben bang voor wormen, zegt een meisje. Dan moeten de twee aardappels nog de grond in én op de goede plek. Op school was met tape al een tuintje uitgezet en geoefend met meten in m en cm.

Hoe diep is 15 cm diep ongeveer? Het staat niet op de meetlat, roept een jongen. En 0 cm zie ik ook niet staan. Een jongen spreidt zijn armen helemaal uit en enkelen volgen zijn voorbeeld. Dan krijg je wel een erg diepe put, roept een meisje en laat zien hoe diep 15 cm ongeveer is. Zo diep moet het putje voor de aardappel dus worden. En dan zegt een meisje tegen een jongen, die samen een duo vormen: "Hoe moet dat nou met die oogjes omhoog?".
Ik zie geen oogjes, wel knobbeltjes. Vragend kijken ze Arnold aan. Deze hoort het niet, althans niet via dat oor. Alle aardappels gaan uiteindelijk de grond in. Sommigen maken er een mini-mini-tuintje van met een heuveltje en een gracht er omheen. Na een uur naar huis. Paniek: een jongen is zijn fietssleutel kwijt.