Bernadette uit Oosterhout vlakbij Lourdes 'Voor de Fransen ben ik een Nederlandse tulp'
AlgemeenVele Betuwenaren zijn de afgelopen decennia naar het buitenland vertrokken. In deze nieuwe rubriek delen ze hun ervaringen. Deze week: Bernadette Loste-Bordenave– Van den Brink uit Oosterhout (56) die voor de liefde in 1986 naar Frankrijk emigreerde. 'Ik keer niet meer terug, ik ben verfranst'.
Tekst: Hans Schmeinck
[tekst]
Met een vriendin uit Elst en haar familie mocht ze in 1978 mee naar hun vakantiehuis Montaner in Frankrijk. Daar, in de Pyrénées Atlantiques, 40 kilometer van Pau en van Lourdes, maakte Bernadette van den Brink uit Oosterhout kennis met Jean-Marc Loste, later haar echtgenoot. ,,Ik emigreerde in 1986 en in 1988 trouwden we in Montaner. We zijn verrijkt met twee kinderen, Anne en Frank.''
Jean-Marc is van oorsprong lasser en chauffeur van graafmachines. ,,Sinds 14 jaar werkt hij echter al niet meer omdat hij Multiple Sclerose heeft. Lichamelijk gaat het goed met hem maar zijn cognitieve capaciteiten gaan helaas langzaam achteruit.''
In den beginne was er nog meer meer tegenslag: ,,Ik kon hier mijn beroep als milieukundige niet uitoefenen. Er is weinig verloop op de arbeidsmarkt en de economische activiteiten in onze regio zijn beperkt. De lonen zijn laag en er is weinig vooruitgang. De meeste mensen hier zijn nogal behoudend van aard en conservatief ingesteld.''
Het eerste half jaar in Frankrijk werkte Bernadette in een souvenirwinkel in Lourdes en had last van heimwee. ,,Gelukkig kreeg ik steun van collega's en familie en schoonfamilie. Later geen last meer van heimwee. Telefoon, internet, televisie via de satelliet helpen daarbij.''
Studiefinanciering
Na dertig jaar aan de kassa van een tankstation vond Bernadette toch een baan in haar oorspronkelijke werkveld. ,,Sinds twee jaar geef ik voorlichting over afvalscheiding en recycling, ook op scholen.'' Haar doorzettingsvermogen bracht haar zover. ,,Ik ben in 2008 weer gaan studeren aan de universiteit. Maar eerst was ik twee jaar zoet met het zoeken van studiefinanciering en het vinden van de juiste opleiding. Later nog acht jaar solliciteren.''
De Oosterhoutse heeft al zo'n twintig jaar de dubbele nationaliteit. ,,Ik ben gemeenteraadslid geweest en heb de dorpsbibliotheek opgezet. De integratie is vanzelf gegaan. Mijn man heeft veel familie in het dorp wonen dus dat hielp. Ik ben verfranst, neem de tijd voor dingen. We maken ons minder druk dan in Nederland en hebben meer geduld. Daarbij is onze streek dun bevolkt, geen files, geen fietsers, geen lawaai, geen drukte. Wat ik hier dan ook niet mis: de verkeersdrukte, de nieuwbouw, het ongeduld, het wijzende vingertje, het allemaal hetzelfde willen en het genöl over geld.''
Volgens Bernadette is er in en rond Montaner 'veel ruimte, een prachtige heuvelachtige natuur met uitzicht op de bergen'. ,,Alleen met de Middeleeuwse feesten bij het kasteel heb ik 10.000 bezoekers rond ons huis.''
Ze heeft dierbare herinneringen aan Oosterhout. ,,Aan de Griftdijk tussen de fruitbomen. Mijn vader was fruitteler. Ook volleybalclub Volamie, de carnaval en de Vierdaagse waren te gek.'' Maar terugkeren.., nee. ,,Ik heb een fijn leven hier. Voor de Fransen blijf ik een Nederlandse tulp, dat is een compliment! Ik ga nog wel minstens een keer per jaar naar Nederland en verblijf dan bij familie in Angeren, Gendt of Leuth.''
[streamer]
'Ik mis het genöl over geld in Nederland niet'
.
