'Huissense' Lieke Janssen naar roots van Australische vriend 'Ik ben in Melbourne als emigrant zo warm opgevangen'
AlgemeenTekst: Hans Schmeinck
Vele Betuwenaren zijn de afgelopen decennia naar het buitenland vertrokken. In deze rubriek delen ze hun ervaringen. Deze week: Lieke Janssen, in Huissen getogen. Mede om de Australische roots van haar partner Tristan te ervaren, vertrok ze met hem én hun twee jonge kinderen naar Melbourne. Anderhalf jaar geleden nog maar. 'Ik deel mijn ervaringen als emigrant graag via mijn blog.'
En wat een geinige en treffende naam (https://opeenkangoeroeeiland.wordpress.com/) heeft dat blog! Lieke Janssen trok in augustus 2017 naar het immense (ei)land/werelddeel waar kangoeroes heerlijk rondhuppelen. ,,Mijn Australische vriend Tristan en ik wilden na twaalf jaar Europa nu eens samen de roots van hem ervaren.''
Lieke woonde tot haar 15e in Huissen, daarna volgden Breda (vanwege werk vader), Rotterdam (studie) en Deventer (werk vriend). Ze ontmoette Tristan in Barcelona in 2005. ,,We sliepen in een hostel vier nachten in twee aanpalende stapelbedden zonder elkaar gezien te hebben. Vlak voordat hij op doorreis ging spraken we elkaar.'' Die paar uurtjes kletsen hebben twaalf jaar later tot emigratie met een heel gezin naar Australië geleid.
De eerste 2,5 jaar van hun relatie reisde het stel op en neer tussen Londen (woonplaats Tristan) en Rotterdam (woonplaats Lieke). In Deventer werden hun kinderen Pippa (nu 6) en Midas (4) geboren. ,,Met kinderen wordt de keuze voor emigratie minder vrijblijvend. Zij kunnen makkelijker beginnen als peuter en kleuter dan als puber.''
In Melbourne woont het gezin pal aan het strand in het Bayside-gebied. ,,We zijn geluksvogels. Bijna elke dag ben ik er wel even met de kids. In Bayside zijn mensen echt begaan met elkaar. Als emigrant ben ik vanaf het begin ook zo warm opgevangen. Omdat zoveel mensen in Melbourne emigrant zijn begrijpen ze hoe het is om ergens opnieuw te beginnen. Mijn start had niet fijner gekund.''
Geluksvogels
In Nederland werkte Lieke als communicatieadviseur bij commerciële bureaus en als nieuwsredacteur bij de Rijksvoorlichtingsdienst. In Australië is ze (bewust) baanloos. ,,Totdat de kids beiden naar school gaan, ben ik er voor ze thuis. Daarnaast doe ik in de avonduren nog freelance schrijfwerk. Ik wil me nóg meer op het schrijven storten (in het Nederlands) en daarnaast parttime gaan werken, voor een bibliotheek of een andere culturele instelling.'' Tristan is projectmanager in windenergie.
Lieke vindt de winters in Melbourne drie keer niks ('Grijs, nat en saai') evenals dat de cultuur er nogal materialistisch is. Ze heeft ook een paar periodes van heimwee gehad ('Accepteren, niet verzetten') en hoewel de 'Huissense' op haar plek is, voelt ze zich echt een Nederlandse. ,,Dat zal ook zo zijn als we hier over 20 jaar nog steeds wonen. Maar als er één land is waar je heel goed twee culturen tegelijk mag omarmen is Australië het emigratieland bij uitstek.''
Na hun vertrek zijn ze nog niet terug geweest naar ons land. Dierbare herinneringen aan Huissen heeft Lieke zeker. ,,De grote vijver aan de Loostraat, eindeloos zoeken naar padden en kikkervisjes en kikkerdril. En in de winter schaatsen op diezelfde vijver. Ik heb mijn vriend de plekjes van mijn jeugd laten zien. En met mijn hartsvriendin Daphne heb ik nog wel eens een sentimental journey door Huissen gedaan.''
Een terugkeer sluiten ze niet uit. ,,We hebben het nu heerlijk hier, maar onze toekomst is niet tot in detail uitgetekend.''
'Maar als er één land is waar je heel goed twee culturen tegelijk mag omarmen, is het wel emigratieland Australië.'
