Huissen in Tekstbeeld Het drama van de verwoeste abelen…

Tekst en fotografie:

Gerrie Aldershof

…Bij thuiskomst werd ik onaangenaam getroffen door het Abelen drama bij de 'toegangspoort' van Huissen. Zo was het bij de ir. Molsweg, locatie Noordeinde van woonwijk De Zilverkamp, goed raak. Zeker de helft van deze groep van ongeveer twintig beeldbepalende Abelen waren in hun volle werkzame leven geknakt dan wel omgewaaid; als waren het lucifersstokjes.

De windhoos die dinsdagavond 4 juni over een deel van Huissen raasde konden zij niet trotseren. Verontrust geworden nam ik een kijkje in het Zilverkampse park. Dat was schrikken. Parkdeel Zanderij was in het hart getroffen. Wat een ravage. Wat een kaalslag. De hele groep abelen, de dikste bomen van dit parkdeel (ik laat het ander bomenleed buiten beschouwing) waren getroffen door het natuurgeweld. Stalen rijplaten lagen op het gras. Boomverzorgers waren al aan het ruimen gegaan. Zij hadden de dikke boomstammen 'bosbouwkundig' opgestapeld. Keurig in gelid. De boomkronen, vol in het blad, lagen er troosteloos naast. Deze park-abelen zijn van een andere kweekvorm als bij de locatie Noordeinde. De wetenschappelijke naam is Populus x canescens 'Witte van Haamstede'. Bij de locatie Noordeinde gaat het om de Populus x canescens 'De Moffart'. De Nederlandse naam voor deze twee kweekvormen is voluit Grauwe Abeel. Met hun karakteristieke schors zijn abelen ware schoonheden. De bladeren ruisen en schitteren in de wind. Vooral 'De Moffart' met een lichtere schors dan de 'Witte van Haamstede' mag er zijn.

Een 'de Moffart' groep staat nog (fier overeind) op de hoek Winterdijk/Binnendijk (ook De Zilverkamp). Machtig mooi. Maar ook de 'Witte van Haamstede' heeft een plekje in mijn hart. Voor deze kweekvorm is het dubbel triest. Zij zijn een zeldzaamheid in het openbare groen van Huissen. Er staat nu nog slechts één bomengroep van deze kweekvorm in Huissen en wel bij de Arnhemsepoort…

Een dikke veertig jaar heb ik van de verwoeste abelen mogen genieten en zij trotseerden diverse stormen; maar nu? Nu legden zij het loodje. Getroffen in hun brede losse kroon. Vol in het blad. Dat werd ze fataal. Gewoon bizar! Want juist deze 'veredelde populieren' wordt stormvastheid toegedicht en juist zij worden op (zee)windgevoelige plaatsen aangeplant. Bijvoorbeeld in Zeeland. Inmiddels zijn de wortelresten van de abelen (en andere boomsoorten) uitgefreesd en de daardoor ontstane gaten voorzien van verse aarde. Klaar voor nieuwe aanplant. De komst van een aantal bomen van gelijk een fors formaat zou ik toejuichen…