Ingezonden brief

Exodus nodigt Duitsers uit bij herdenking bombardement op Huissen 2 oktober 1944

In september 2018 las ik dit verhaal bij monde van de heer Van Hemmen voorzitter van Exodus. Ik schrok van dit verhaal temeer er gesteld werd dat Duitse deelname aan zulk een gebeurtenis bij de burger, lees Huissenaren, dit sentiment niet zou leven. Intussen heb ik dit met leeftijdgenoten, maar ook met vele jongeren, dit voornemen ter discussie gebracht.

Je zult maar drie jaar zijn en je moeder verliezen tijdens dit bombardement. Je moeder die je de rest van je leven zo heb gemist. Of weten via het verhaal van je vader dat je nog een zusje had die in de armen van je vader gestorven is op 2 oktober 1944. Of wetende wat dit gebeuren bij je ouders en hun kinderen teweeg heeft gebracht en nog steeds de naweeën hiervan met zich meedragen. Zo zijn er nog vele dramatische verhalen op te tekenen over de zwartste dag van Huissen 2 oktober 1944.

Daarom heb ik een brief geschreven naar alle leden, die zitting hebben in dit comitè, te weten Exodus, Stinase, Gedenkpark, de Gilden, Historische Kring en de Ondernemersvereniging allen uit Huissen en ook de Gemeente Lingewaard, met het verzoek om af te zien van het boven omschreven voornemen en hieraan geen medewerking te verlenen. Er zijn genoeg andere herdenkingen te vinden om daarbij Duitsers uit te nodigen. Alleen de Historische Kring heeft laten weten hier geen medewerking aan te verlenen. Dus de rest zwijgt en stemt toe. Wellicht personen die tien vijftien jaar na de oorlog zijn geboren? En zich niet in kunnen denken wat dit met mensen kan doen, die dit bombardement bewust of onbewust hebben meegemaakt. Tegenwoordig spreekt men bij kinderen die dit soort ervaringen hebben meegemaakt over een oorlogstrauma.

Voor de bijna twee honderd slachtoffers, die in het massagraf begraven liggen, zou het respectloos en voor de mensen die daar, ieder met zijn eigen verdriet op 2 oktober aanstaande bij deze herdenking aanwezig zijn, kwetsend zijn om te worden geconfronteerd in toespraak of andere wijze dat Duitsers zijn uitgenodigd bij deze herdenking. Natuurlijk iedereen mag bij deze herdenking aanwezig zijn, maar om Duitsers daar specifiek bij uit te nodigen op deze wel zeer gevoelige dag. Wij noemen de geallieerden, zij die dit bombardement uit voerden, ondanks de vele onschuldige slachtoffers die hierbij gevallen zijn, onze bevrijders. Zij en de slachtoffers hebben ons de vrijheid gebracht waarin wij nu leven. In Duitsland heeft men het daar en tegen nog steeds over de vijand en wordt de bevrijding nog steeds, 75 jaar na dato, op geen enkele wijze gevierd. Ook de jongere generatie in Duitsland is het tot op heden niet gelukt een Nationale Bevrijdingsdag te verwezenlijken. Hoe triest.

Wielly van Onna geboren 11-02-1941 in Huissen.

Ik heb dit bombardement onbewust meegemaakt, maar toch.