De grootste.
De grootste.

Wie heeft de grootste…

Algemeen

BEMMEL - Doodse stilte bij weegstation Betty. De kinderen staan in de rij met hun aardappel en schuifelen naar voren. De eersten verdringen zich rond het weegbakje. Het gewicht wordt genoteerd en druk besproken. Waarom de grootste en niet het aantal, vraagt een kind.

Het was een uitzonderlijk jaar. De oogst op de schooltuintjes van de Veldschuur (SLN) was bijzonder goed. Maar twee planten en toch 2-3 kilo aardappelen. Wel heel veel kilo’s beaamde een Bemmelse boer met ervaring. Zavelgrond doet het altijd goed, vulde hij aan.

Het spannendst was natuurlijk het oogsten zelf. De grond was met de riek al wat voorgestoken. Lang voor het rooien was er al veel opwinding in de klas en werd er gevraagd: Waar zitten die aardappels nu eigenlijk? Voor veel kinderen iets geheimzinnigs. Ook een vader hoorde ik het aan zijn zoon vragen. Wellicht waren het de bessen, dacht hij. Aardappels moeten toch ergens hangen. Niet? Het hele gezin knikt bij zoveel wijsheid.

Kinderen vergelijken het rooien met paaseieren zoeken, vertelt meester Thom. Sommigen wroeten in het wilde weg, anderen zijn bedachtzaam bezig. Meisjes die daar eerder moeite mee hadden, vergeten zelfs hun gelakte nageltjes in de vieze grond. Want het stortregende die ochtend, zodat zelfs uitstel werd overwogen. Maar daar dachten de kinderen anders over. Ten slotte ging de oogst in het groene tasje, het groene tasje in de rugzak en dat alles op de rug en op de fiets naar huis. Zo ook de dikste aardappel van Vera (620 gr) uit groep van Joyce en de op één na dikste van Kezza (335 gram). Kortom, de kinderen hadden goed geboerd.

Jan de Moor

Uitgelicht

Digitale krant