Niet naar de kroeg

Het waren de Van Lyndens die, al vanaf het eind van de veertiende eeuw, in het rustieke Hemmen de lakens uitdeelden. Als de baron door de kerkpoort kwam, luidde de klok. Al was de veerpont op de Rijn al halverwege, de pontbaas voer spoorslags terug om de landheer als eerste over te zetten.

Frans Godard van Lynden was de laatste heer van Hemmen, hij overleed in 1931. Zijn bezittingen werden ondergebracht in de Stichting ‘Het Lijndensche Fonds voor Kerk en Zending’ en die zorgt sindsdien goed voor het landgoed.

Hemmen, er wonen nog geen tweehonderd mensen. Maar ik begrijp best dat dominee Ottho Gerhard Heldring er met geen stok weg te krijgen was. Hij stond in Zetten op de bres voor daklozen, alcoholisten en gevallen vrouwen, maar hij zorgde ook voor de hoge vlucht die de kerstboom in ons land nam. 

Hoe dat ging? Heldring zag de boom bij baron Van Lynden thuis. Die vierde het kerstfeest op z’n Duits, dat had hij van de nogal Duits ‘angehauchte’ Oranjes bij wie hij nog wel eens over de vloer kwam. Heldring zag er meteen een vehikel in om daklozen, alcoholisten en gevallen vrouwen te interesseren voor het evangelie en om kinderen vertrouwd te maken met christelijke rituelen. En wie weet zouden de brave huisvaders met zo’n gezellige boom in huis minder aanvechting hebben om naar de kroeg of het bordeel te gaan. Een jaar na Heldrings eerste ontmoeting met de kerstboom stond er ook eentje in de kerk in Hemmen. Even later ook een op de zondagsschool. En binnen no time stond-ie in heel het land.