Van Kerk naar Theater 43: Louis Dolmans
BEMMEL - Louis Dolmans zit op de knieën achter zijn boerderijtje hoopjes van verschillende oude graanrassen, zoals emmer en Wilhelminatarwe, te monsteren. Op zijn T-shirt staat: 'Sowing the Future' en daarmee is zijn verhaal geschreven, Louis werkt al zaaiend en oogstend aan een gezonde toekomst.
Louis: "In Itteren bij Maastricht ben ik in 1950 letterlijk aan de Maas geboren, de achtertuin van mijn vader grensde aan de rivier. Hij was secretaris van de 700 zielen tellende gemeente en met de burgemeester en nog twee ambtenaren bestierde hij de dorpsbelangen. Mijn opa was veldwachter. Ik wilde ook altijd buiten zijn, op de lagere school kon ik het binnen slecht uithouden, hield van vogels, kastelen, oude verhalen en spelen. Geschiedenis studeren was mijn idee, maar het werd economie: 'want dan kreeg je tenminste werk' volgens de leraar. Van onderzoeker bij de 'Algemene Rekenkamer' - de effectiviteit van de overheid bewaken: gaan ze zo om met de centen zoals de bedoeling was - werd ik al daar al gauw manager, omdat het in me zit altijd naar verbetering en vernieuwing te zoeken.
Vrouw Corrie, geboren in Deventer aan de IJssel, en ik wilden onze kinderen niet langer in de stad (Den Haag/Zoetermeer) laten opgroeien en zij kwam met een advertentie: 'provincie Gelderland zoekt provinciecontroller' oftewel een hoofd financiën nieuwe stijl. Van Bemmel had ik in 1989 nog nooit gehoord, maar we kwamen daar opnieuw aan de rivier te wonen, wat we allebei wilden.
Corrie: "Ik ging vroeger weleens met mijn vader naar de veilingen in Ressen en Bemmel (mijn vader was commissionair) en heb goede herinneringen aan het dorp met zijn heerlijke gevulde koeken." Louis: "Het eerste dat ik vroeg: hebben ze hier een vogelwerkgroep? Die hebben we toen opgericht, later werd dat Bemmel Natuurlijk, met Henk Sluiter erbij en vervolgens Lingewaard Natuurlijk. Mijn grote passie is weide- en akkervogels terugbrengen in het landschap. In 1994 waren in de uiterwaarden nog 72 kieviten, 43 grutto-, en 34 tureluurparen. Deze weidevogels worden zeldzaam en de akkervogels, zoals patrijzen, kneutjes, geelgors en kwikstaart, zijn voor 90 procent verdwenen. De vogels zijn een teken van natuurkracht van de omgeving en geven met hun voltallige tegenwoordigheid de aanwezigheid van gezond voedsel weer. En dat laatste wil ik bereiken, onder andere met het telen van oude graangewassen. Daar wordt straks, naast biologisch dynamisch brood, een heus Bemmels biertje van gebrouwen.
Mijn wethouderschap was een kort 'uitstapje', maar ik ervoer wel, dat je een verschil kunt maken in die positie. Toen de politiek weer achter me lag mocht ik geld mee inzamelen voor de Kerk en het verschil dat daar gemaakt wordt, vind ik ongelooflijk. De toewijding van mensen, de kracht daarvan is zo verbluffend, dat voel je gewoon. Het dorpsgevoel zit er heel erg in, een warm nest, een warme omgeving, je voelt je thuis in Bemmel, ik zou niet anders meer willen, een vorm van gemoedelijkheid, iets zuidelijks.