Stiekem
Met 64 jaar zou ik bijna een pensionado zijn. Nu mag ik als werkende opa, met steunkousen, bloedverdunners en groot licht bij het krant lezen de kost verdienen tot 24 november 2019. Tot dan ben ik financieel genoodzaakt om elke week een stukje tikken. Elke week een onderwerp. Elke week het politieke theater van Lingewaard. Elke week stuur ik een stukje naar deze krant. Elke maand stuurt mijn geliefde de factuur naar de krant.
Maar het gaat niet alleen om inkomsten. Ik las een stelling van Confucius, de Chinese denker en sociaal filosoof uit het oude China. Kies een baan waar je van houdt en je hoeft nooit meer een dag in je leven te werken. Met die gedachte fietst deze werkende opa naar het wekelijke persuurtje van het college. En daar zit je dan. Voor mijn werk. In de kamer waar het college vergadert. De rolgordijnen zijn dicht. Geen pottenkijkers vanuit de gang. Dit is de Kamer Stiekem, zegt wethouder Sluiter. Kennelijk als grap bedoeld. Hij verwijst naar de Commissie Stiekem van de Tweede Kamer die belast is met de controle op de Nederlandse geheime diensten. De commissie vergadert onder strikte geheimhouding. Niets lekt uit. Niets mág er uitlekken. Grapjas Sluiter is op dreef. Hij prijst zichzelf om zijn daadkracht over toekomstige woningbouwplannen. Voor mijn nieuwsartikel in deze krant over bouwplannen in Doornenburg noteer ik relevante informatie. Sluiter is tijdens verkiezingen lijsttrekker voor Lokaal Belang Lingewaard. De wethouder oogt onzeker en werkt nu al aan een gunstige verkiezingsuitslag. Hij moet langer de broek ophouden dan ik. Het gaat om behoud van zijn baan. Tijdens het persuurtje geeft wethouder Sluiter de oppositie van repliek die hem als wethouder heeft aangevallen om zijn zwakke beleid over woningbouw. Ik leg mijn pen neer. Uit de Kamer Stiekem wordt niet gelekt. Zeker niet voor een wethouder. Ik kijk Sluiter aan en denk stiekem aan mijn stukje. Ik hoef hiervoor niet te werken.
Sjaak