Niet ver, Huissenaar Marc Bles in Luxemburg
'Overleefd zonder mobieltje en Facebook'
Vele Betuwenaren zijn de afgelopen decennia naar het buitenland vertrokken. In deze nieuwe rubriek delen ze hun ervaringen. Deze week: Marc Bles (57) uit Huissen die het avontuur wat minder ver zocht, namelijk Luxemburg. 'Ik ben en blijf Huissenaar, maar ik ga niet meer terug.'
Tekst: Hans Schmeinck
De een emigreert naar een land dat duizenden kilometers verwijderd is van Nederland. De ander zoekt het avontuur in het buitenland wat dichterbij, zoals Marc Bles. Die in 1984 zijn horizon wilde verbreden en 'slechts' 350 kilometer reisde. De afstand tussen Bles' geboorteplaats Huissen en de stad Luxemburg. ,,Ik wilde eens kijken wat daar te doen was.''
Mooi dat hij bleef hangen. En hoe. Bles ontmoette een lokale schone, luisterend naar de naam Lucie (nu 55) en ze trouwden al vrij vlot, in 1988. Ze zetten een zoon Tim en een dochter Claire op de wereld, respectievelijk 27 en 24 jaar oud. Dochterlief woont nog thuis in Canach, de zoon is getrouwd en woont een paar kilometer verderop.
Zijn vrouw Lucie werkte nog enige tijd als apotheekbezoeker voor een pharmaceutisch bedrijf maar werd fulltime moeder na de geboorte van zoon Tim. Bles daarentegen had in de dik dertig jaar dat hij in het Groothertogdom woont ontelbare banen gehad. ,,Ik ben op een boerderij begonnen als melker, daarna bij de automobielclub op de afsleepdienst, vervolgens als vrachtwagenchauffeur bij de Coop, ook nog bij Dupont de Nemours als heftruckchauffeur en van 1987 tot 2005 in de bosbouw gewerkt.''
Heimwee
En anno 2018 alweer zo'n dertien jaar bij de gemeente Lenningen. ,,Daar verricht ik bijna alle voorkomende werkzaamheden.'' De charme van een lieflijk, klein plaatsje. Want de gemeente Lenningen telt nog geen 2000 inwoners, waarvan ongeveer de helft het dorp Canach bevolken.
,,Het leven bevalt prima hier, het is zeer rustig en we hebben geen last van de buren. Toch is het ook gezellig. Onze kinderen en vrienden leven hier in Canach en omgeving en in Huissen ken ik bijna niemand meer, dus ik ga niet meer terug. Maar in mijn hart blijf ik een Huissenaar, ik kom er graag, want er is altijd wat te doen.''
Bles gaat naar eigen zeggen zo'n drie keer per jaar naar zijn 'roots'. ,,De laatste keer was afgelopen november. Dan bezoek ik vooral familie. Of ik heimwee naar hen en Huissen heb gehad toen ik was geëmigreerd? Nee, niet echt. En als ik er dan toch last van had, schreef ik brieven naar huis over wat ik in Luxemburg deed of meegemaakt had. Ik had toen nog geen beschikking had over een mobieltje, Facebook of Skype moet je weten. Maar heb het wel overleefd, haha. Ach, 1960 is gewoon een goed bouwjaar.'' En over leeftijd gesproken: ,,Wat ik niet mis aan Nederland is dat je tot je 67e moet doorwerken.'' In Luxemburg is vervroegde uittreding mogelijk en geldt 65 als pensioengerechtigde leeftijd.
'In mijn hart blijf ik een Huissenaar, ik kom er nog graag'
.