Schandpaal
In deze krant staat een nieuwsartikel met als kop 'Lingewaard verhoogt subsidie onderhoud monumenten'. Jawel, ook een positief artikel komt van mijn toetsenbord. "Wij moeten zuinig zijn op onze rijksmonumenten", zegt cultuurwethouder Theo Janssen tijdens het persuurtje van het college. Zegt een wethouder die De Herberg als het meest culturele plekje ziet van Kasteel Doornenburg. In mijn artikel in deze krant worden enkele woorden gewijd aan het kasteel. Telkens als ik op de ophaalbrug loop, gebeurt er iets met me. Op het binnenplein staan attributen. Een houten paard op wielen voor de kinderen. Volwassenen laten zich fotograferen in een heuse schandpaal. Schandpaal! In de middeleeuwen bedoeld als een onterende straf. Het publiek stond het vrij om de persoon die letterlijk voor paal stond, te beschimpen of te bekogelen met liefst rot fruit of andere zaken. En zo voelde ik me vorige week tijdens het persuurtje. Vier wethouders die, voor mijn gevoel, me toelachten omdat ik een vraag stelde over de precarioheffing. Het kunstje van Lingewaard om precarioheffing te berekenen bij drinkwaterboer Vitens is met de nodige ophef uitgelopen op een mislukking. Loopt de gemeente nu inkomsten mis? Toen kwam de ellende. Ik had het niet begrepen. Wethouder Witjes was er als de kippen bij om het deze sukkel nogmaals uit te leggen. De gemeenteraad had in 2015 bij besluitvorming om precarioheffing te innen al rekening gehouden om burgers te moeten compenseren. Niks nieuws, lachte ze. De drie andere wethouders konden hun schuddebuiken niet verbergen. Ik zag me als sukkel op de binnenplaats van Kasteel Doornenburg geklemd in de schandpaal. Rot fruit spatte uiteen op mijn voorhoofd. In gedachte veeg ik mijn bril schoon. De raad had in 2015 al...? Uh, waarom had raad en college twee weken terug dan een raadsvergadering van drie-en-een-half uur nodig om vast te stellen wat ze in 2015 unaniem hadden besloten? Verkiezingen, zegt de cultuurwethouder. Sakkerju, er staat maar één schandpaal op Kasteel Doornenburg.
Sjaak