Binnenpretje
De gemeenteraad is voor de laatste reguliere raadsvergadering bijeen. Ik kijk in het rond en zie 4 wethouders en 29 raadsleden. Ik heb een binnenpretje. Bijna iedereen is in de afgelopen vier jaar in mijn stukje onderwerp geweest. Sommigen reageerden knorrig. Anderen waren gniffelend opgetogen als een ander, liefst in hun ogen een lulletje rozenwater, door de schuurzak was genomen. De politieke verhoudingen liggen ingewikkeld. Na 21 maart kunnen huidige politieke tegenstanders elkaars vrienden worden voor een zetel op het collegepluche. De agenda is kort, maar de raadsvergadering duurt lang. Begrijpelijk dat de hitsige politiek net voor de verkiezingen probeert te scoren. Het blijft een theater. Het toetje was een motie van wantrouwen tegen wethouder Johan Sluiter. De ongelooflijke sukkel had tegen de krant gezegd dat in de WMO-soap een aantal raadsleden slapers zijn. Zijn verweer was dat het van hem een onjuiste woordkeus was en niet professioneel. Spijt en oprecht excuus zoals hij zelf zei, was voor de politieke hyena's niet genoeg. De motie werd door de PvdA in stemming gebracht. Ik dacht, schiet op, ik wil naar de afterparty met een biertje en afscheid nemen van deze raad. Tuurlijk heeft de motie van wantrouwen het niet gehaald. Er zijn fracties die fantaseren over een college na de verkiezingen. Dan is het niet zo verstandig om nu een bestuurlijke sukkel af te serveren. De afterparty van de laatste vergadering is lauw. Het spook van geuit wantrouwen dwaalt door raadskroeg de Valom. Na middernacht vertrek ik met scheidend CDA fractievoorzitter Harrie Arends. Je hebt weer genoeg stof, vraag hij buiten. Ik wil vragen hoe hij het voor elkaar heeft gekregen dat het recalcitrante CDA-raadslid Boukje Arends niet voor de motie heeft gestemd. Bliksems, Harrie fietst gelijk weg, knalt door het rode licht richting Angeren. Ik kijk met een binnenpretje naar Harrie's achterlicht dat door het donker van de nacht wordt opgeslokt. Het scheidend raadslid vertrekt symbolisch nietszeggend uit mijn stukje.
Sjaak