Pius X-school uit Bemmel
rooit aardappelen
BEMMEL - Vijftig kinderen van de Pius X kijken aandachtig als Rinie laat zien hoe je aardappelen rooit. Het is doodstil bij haar instructietuintje. Het geroezemoes op de achtergrond gaat gewoon door. Dan wauw… als de aardappelen boven komen. “Daar heb ik van gedroomd”, zegt er een. Dan stuiven de kinderen naar hun eigen tuintje. Tibor, de leraar, roept tegen mij: Jan… ‘rooien met de riek gaat te snel’ en naar de kinderen: ‘graaf maar met het schepje en je handen’.
Ik zit op mijn hurken bij Lucas. Een voor een worden de aardappelen tevoorschijn gehaald en op het tegelpad gelegd. Ademloze stilte… hij ziet en hoort niets. Het opgraven duurt een half uur. Het gaat ook om twéé planten. Het lijkt een soort schatgraven, even spannend als archeologisch onderzoek. Wat voor onbekends geeft de grond prijs? Dan vindt Lucas de verschrompelde pootaardappel. Hij legt de relatie met het boerderijbezoek van een week eerder: Gerard (Steenhof) had toch een heel veld van dat soort aardappelen, niet? Terwijl ik nog zit te denken dat de waarde van de schooltuin ook ligt in het leggen van verbanden, toont Aniek een misvormde aardappel met een krieltje: “Moeder en kind”.
Wat later. De kinderen hangen in groepjes bij elkaar. Het is snikheet. De aardappelen zitten in de rugzak of de fietsbak. Dan gaat het nog om de ‘grootste’ en de ‘meeste’. Tide heeft de grootste, Jasper meer dan vijftig. De vrucht van twee Frieslanders…niet te geloven. Tot slot krijgen de vrijwilligers nog een daverend applaus.
Jan de Moor