Pheidippides-loper:
Running Blind
HUISSEN - Ik werd gevraagd om buddy te worden bij Blind Running. Een organisatie waarbij visueel beperkten met hulp van een buddy kunnen hardlopen.
Eerst kreeg ik een opleiding. Ik leerde dat je elke stoeprand of wegversmalling moet spotten en communiceren met je maatje. Om te ervaren hoe dat is werd ik zelf geblinddoekt en aan een koordje gingen we op weg. Ik was gewaarschuwd dat het eerst probleemloos zou gaan, maar dat je later 'vreemd' gaat lopen. Er gebeurde echter meer. Je gehoor werk harder. Een kruispunt hoor je zonder te zien. Blijft natuurlijk toch dat je volledig moet vertrouwen op een ander.
Dan het echte werk met een visueel beperkte. Eest wordt er in de route rekening gehouden met obstakels enz., maar nieuwe problemen dienen zich ook aan. De maatjes vinden het fijn om onderweg een gesprek te voeren en een beschrijving te krijgen van waar ze lopen. Tja, als man kan ik maar één ding tegelijk dus vergeet ik een stoeprand en is een struikelpartij onvermijdelijk. Dat levert geen boosheid op, alleen gelach. Dan besef je hoe blij iemand is, dat hij/zij toch kan hardlopen.
Dat zag ik ook toen ik met iemand ging trainen voor een wedstrijd. Dat doen ze graag. Dat is makkelijk, want de route is vrij en iedereen loopt dezelfde kant uit. Ik liep met iemand die vroeg of haar geleidehond mee mocht. Ok, dacht ik, dan heb het gemakkelijk. Maar bij een hekje knalde ze er vol tegenaan. Nadat het gelach verstomd was, werd mij verteld dat een geleidehond stopt met begeleiden bij een hogere snelheid dan wandelen.
Meer informatie? https://www.runningblind.nl/regios/arnhem of pheidippides.loper@gmail.com