Bemmelnaar Jan 'John' Sloot al 65 jaar in VS
'In Amerika heb ik mijn droom kunnen verwezenlijken'
Tekst: Hans Schmeinck
Vele Betuwenaren zijn de afgelopen decennia naar het buitenland vertrokken. In deze rubriek delen ze hun ervaringen. Deze week: Jan Sloot (91!) die dik 65 jaar geleden Bemmel verruilde voor de Verenigde Staten. Hij en zijn vrouw kregen elf kinderen en startten er een grote boerderij. Ondanks zijn hoge leeftijd werkt Jan nog steeds. Én berijdt hij zijn paarden. 'Ik heb nooit heimwee gehad, maar ik mis mijn vrouw wel heel erg.'
Mede vanwege het overlijden van zijn vrouw Minnie (in 2015) is Jan lid van de rouwondersteuningsgroep in zijn woonplaats Winthrop, Minnesota. Ondanks zijn 91 jaar is de geboren Bemmelnaar –in huize Strydhagen- nog volop actief. Via/voor de kerk en de lokale gemeenschap en verder houdt hij zich bezig met: lezen, tuinieren, sporten, trainen en berijden van paarden en fietsen. Dat laatste vooral naar de boerderij die hij 50 jaar geleden startte; John Sloot Inc.
Daar verricht hij nog steeds hand- en spandiensten op het enorme bedrijf –dat zo'n 6000 varkens per jaar vermarkt- gerund door zijn zoon Harry (59) en diens vrouw Kellie. Naast Harry brachten Jan en Minnie in Amerika nog tien kinderen ter wereld: Mary Renee (62), Lidy (61), Bernadette (60), Kathy (57), Yvonne (56), Carol (54), Vince (53), Gorette (51), Marc (48) en Corinne (op 42-jarige leeftijd overleden).
Jan zelf kwam ook uit een groot gezin, van vier 'meisjes' en vijf 'jongens'. In de oorlog stond hun huis in de vuurlinie. ,,Soldaten woonden zelfs in ons huis en daar werden ze geraakt door kogels, dat zag ik.'' Jan was toen 16. Eind september 1944 evacueerde het gezin naar de boerderij van een oom en tante in Herwen. ,,Bijna al onze bezittingen in Bemmel werden vernietigd of gestolen. De oorlog was een tragedie, maar ik voel me gezegend dat onze familie het zonder letsel heeft overleefd.''
Auschwitz
Aan de evacuatie zaten twee positieve kanten; Jan kreeg in Herwen kennis aan Minnie (uit 1931). En ontwikkelde een voorliefde voor landbouw, vanwege zijn werk op boerderijen van twee ooms. Hij volgde derhalve een bijbehorende opleiding en diende ook nog in het leger. In 1953 ging Jan naar Amerika. ,,Want emigratie naar Australië of Canada kon wel twee jaar duren.''
En hij wilde toch echt zelf een boerderij exploiteren. In maart 1955 ging hij met zijn vrouw –het stel was nét getrouwd in Herwen- naar Minnesota Lake, in het midden noorden van de VS. Jan werkte als autoreparateur bij de familie Stokman en mocht in 1957 een van hun boerderijen exploiteren. In november 1968 startten ze hun eigen boerderij in Winthorp, nu dus gerund door zoon en schoondochter.
,,In Amerika heb ik mijn droom van een eigen boerderij kunnen verwezenlijken en mijn gezin groot kunnen brengen, geweldig. Ik woon hier heel graag en voel me meer Amerikaan dan Nederlander. Ook heb ik grote waardering voor de Amerikanen, als het gaat om de bevrijding van ons land in de Tweede Wereldoorlog.''
Terwijl de kinderen opgroeiden, bezochten Jan/John en Minnie om beurten Nederland. Alle kinderen reisden minstens één keer naar Nederland voordat ze achttien werden. Daarna reisden 'pa en ma' om de drie jaar naar Nederland en genoten er intens.
De laatste keer was september vorig jaar, om Jan's 90e verjaardag te vieren. Met dochter Bernie bezocht hij toen ook Auschwitz en nam deel aan een pelgrimstocht door Portugal en Spanje naar Lourdes in Frankrijk. ,,Maar mijn thuis is Minnesota.'' Nu nog bezoekt familie uit Bemmel en omstreken hem daar.
'Ik voel meer Amerikaan dan Nederlander'