Pheidippidesloper: Blessures
HUISSEN - Ik loop in een groep. Ik kan best hard lopen. Ik vind het fijn om inspanning te leveren.
In de jaren dat ik dat nu doe heb ik blessures opgelopen. Het eerste waar ik last van kreeg waren mijn enkels, Dat kwam door versleten tennisschoenen. Ik kocht echte hardloopschoenen. Een paar jaar later kreeg ik na een duurloopje van 16 kilometer last van een knie. Rust hielp, al duurde het me te lang. Ik ging weer trainen. De dokter zei me mijn schoenen na te laten kijken. Zo geadviseerd, zo gedaan en ja hoor ik was aan nieuwe stappers toe. Je kunt het misschien al raden, ik kon mijn spaarpot legen.
De laatste blessure die ik opgelopen heb kreeg echt een naam. Hielspoor, een hardnekkige affaire waar weinig anders aan te doen is dan rusten en hopen op herstel. Bij mij duurde het bijna een jaar. Ik had het lidmaatschap van Pheidippides stop gezet. Ik was bang dat ik niet meer zou kunnen hardlopen. Gelukkig was op een goede dag alles op miraculeuze wijze over. Voorzichtig begon ik in de beginnersgroep. Gelukkig bleek dat ik al snel weer op niveau was en ik weer kon knallen.
Wat ik van mijn lijf inmiddels geleerd heb, door schade en schande moet ik toegeven, is dat ik bij een beginnende blessure naar mijn materiaal, lees schoenen moet kijken. Is het misschien zo dat mijn schoenen zoveel moeten verduren, iedere stap weer, dat zij mij daarvan deelgenoot willen maken door mij een blessure te bezorgen? Vanaf nu houd ik ze in de gaten. Ze zijn hierbij gewaarschuwd.