Oorlog
Mensen kijken op als ik een plekje zoek in raadskroeg De Valom. Ik had in mijn stukje geschreven dat ik het prettig vind om thuis op mijn pc de geluidsband van een raadsvergadering af te luisteren. Bij geleuter kun je heerlijk doorspoelen. Ondanks de kou besluit ik op de fiets te stappen. De laatste raadsvergadering in 2018. Een korte agenda met louter een ingelast debat over de geitenhouderij in Gendt. De provincie neemt de beslissing, maar Lingewaard wil ook wat zeggen. Hoppa, snel aan de derde helft met een biertje, snacks én het informeel geklets met chagrijnige politici die vinden dat ze in mijn stukjes door de schuurzak zijn gehaald. Burgemeester Marianne Schuurmans, voorzitter van de raad, belooft dat het een redelijk snelle vergadering gaat worden. Ik vind haar prompt aardig. Mijn gemoedsrust wordt op de proef gesteld. Ik zit bij een lang debat over geiten die mogelijk een gevaar zijn voor de volksgezondheid. Er zijn twee kampen. Omwonenden zijn aantoonbaar gevoelig voor longontsteking of ze pleiten voor een extern onderzoek. De kampen worden begrenst door een loopgraaf. Een bizar debat. Als leek én neutrale toeschouwer bekruipt me het gevoel van oorlogvoering dat gebruikt maakt van oorlogsnieuws om de publieke opinie te bewerken. De SP schiet met grof geschut. Mochten er in Gendt doden vallen, wie neemt dan de verantwoordelijkheid. Burgemeester Schuurmans verzoekt bewoners op de publieke tribune om hun protestborden weg te laten. Het volk mag in een 'vuile' oorlog niks zeggen. De cavalerie van beide kampen mogen in hun afweging (lees: electoraal gewin) niet worden beïnvloed. Sergeant Schut krijgt van Schuurmans een tik op zijn neus omdat hij de geitenboer bij naam noemt. Dat mag niet vanwege de privacy. In een oorlog schiet je gemakshalve op een anonieme vijand. Scheelt gedoe. Na afloop spreek ik geitenboer Leeke B. Hij voelt zich een misdadiger. Ik fiets naar huis. Het is koud. In de warme raadskroeg lurken soldaten, sergeanten en heulende meelopers genoegzaam aan hun glas.
Sjaak