Ine Weijs en gezin van Slijk-Ewijk naar Canada
'We verruilden koeien in de Betuwe, voor mestkippen in Ontario'
Vele Betuwenaren zijn al naar het buitenland vertrokken. In deze rubriek tekent de Huissense journalist Hans Schmeinck hun ervaringen op. Deze week: Ine Weijs-Van Leeuwen (53) uit Slijk-Ewijk. Die emigreerde ruim 22 jaar geleden met man Willy en hun vier kinderen naar Canada. 'Het klimaat kan hier soms wel heel erg grillig zijn.'
Dat was schrikken, enkele weken geleden voor de familie Weijs. Die in het vlakbij de Amerikaanse grens gelegen Canadese plaatsje Petrolia mestkippen houdt, maar ook sojabonen, mais en tarwe verbouwt. Viel er 'plots' circa 40 centimeter sneeuw. Een spelbreker voor de maisoogst. ,,Men kan zich hier niet herinneren dat er ooit zo vroeg zo'n dik pak is gevallen. Dat wordt een laat oogstjaar'', verzucht Ine.
Zij en haar eveneens in Slijk-Ewijk geboren en getogen man Willy waren/zijn niet onbekend met het boerenleven, want Willy's ouders hadden een melkveebedrijf waar ook mais, suikerbieten en tarwe verbouwd werden. ,,Maar zijn vader overleed al vroeg. Al als twaalfjarig kind kreeg hij zo veel verantwoordelijkheden. Voordat Willy op de fiets naar de Landbouwschool in Bemmel ging, molk hij eerst nog de koeien.''
Het in 1988 getrouwde stel ging met hun vier kinderen Sanne, Theo, Yvonne en Jan (destijds respectievelijk 8, 6, 5 en 3 jaar) in maart 1997 het avontuur tegemoet. Want uitbreiding van het bedrijf in Slijk-Ewijk zat er vanwege onder meer Waalsprong en Betuwelijn niet in. ,,We hebben gekozen voor het zuidwesten van Ontario vanwege de warme zomers, koude winters en een groeiseizoen van zeven maanden. Tevens was er ruimte en de grondprijzen waren aantrekkelijk. Dus verruilden we de koeien in de Betuwe voor de mestkippen in Ontario.''
Cruisevakantie
In 2001 werd ieder lid van het gezin Weijs Canadees staatsburger. ,,In dat zelfde jaar ging mijn oudste broer Wouter en zijn gezin ons achterna. Zij kochten hier dichtbij een boerderij, 68 kilometer verder.'' Inmiddels is het eigen bedrijf enorm uitgebreid, met zelfs een afmeststal voor varkens. Dochter Sanne is getrouwd en heeft twee (klein)kinderen ter wereld gebracht (Darion en Marlise) en verwacht een derde. Zoon Theo is getrouwd en helpt mee op het bedrijf, evenals zoon Jan. Dochter Yvonne woont nog thuis. ,,Met de kinderen zijn we de eerste jaren na de emigratie ieder jaar om beurten op bezoek geweest in Slijk-Ewijk. De moeder van Willy is zelfs tot op 87-jarige leeftijd nog hier naar toe gekomen. Mijn ouders zoeken ons nu nog steeds op en we gaan dan zelfs op cruisevakantie met hen.''
De 'Weijsjes' zoeken Slijk-Ewijk zelf ook nog jaarlijks op. De laatste jaren mede omdat zoon Jan de Vierdaagse loopt. ,,Ik moedig hem dan aan bij mijn ouderlijk huis aan de Oosterhoutsestraat 1, waar we zowel de Nederlandse als Canadese vlag laten wapperen. Mijn vader, Hans van Leeuwen, liep vroeger ook de Vierdaagse.''
Vanwege 'pa' is er komende januari een heuse invasie uit Canada in het Betuwse dorp te verwachten. ,,We komen met z'n veertienen maar liefst! Vanwege de bijzondere verjaardag van papa, opa en overgrootvader.''
Maar als Ine in Slijk-Ewijk en de Betuwe is, moet ze nog steeds wennen. ,,Aan alle verkeersdrempels, rotondes en verkeersdrukte van fietsers en auto's. In Ontario is het wat meer ontspannen en daarom bevalt het ons daar zo goed. Desondanks zal de Betuwe altijd een speciaal plekje hebben!''
'Mijn oudste broer Wouter en zijn gezin gingen ons vier jaar later achterna'