Handen
Ik ga wel, ik ga niet, ik ga wel, ik ga niet, ik ga wel. De twijfel is een chronische humeurkwaal. Nu wil ik echt. De Bosch accu is volledig opgeladen. Zelfs tegenwind kan mij niet weerhouden om het bestuurszwikje van Lingewaard de kans te bieden mij ‘vriendelijk’ een hand te geven. Ik geniet intens van chagrijnige lieden die beweren mijn stukjes (nog) niet hebben gelezen. Drie uur voor aanvang slaat het noodlot echter toe. Het regent. Buienradar belooft weinig goeds. Mijn vrouw geeft me groots gelijk om thuis te blijven. Snel afwassen om me voor het computerscherm te nestelen. Een raadsvergadering kun je live op internet volgen. Een livestream noemen ze dat. Vroeger noemde ze dat een rechtstreekse radio-uitzending. Burgemeester Josan Meijers moet zich dat kunnen herinneren. Wat een heerlijke vrouw. Ze is een geboren radioverslaggever. Na haar klus als vervangend burgemeester kan ze absoluut aan de slag bij Omroep MAX. Ze verwelkomt met een aardige stem alle aanwezigen in raadskroeg De Valom. Van gemeentebode tot luisteraar en alles wat er tussen zit. Ze vult de stilte op als raadsleden meters moeten afleggen om naar de microfoon te sjokken. Omroep MAX, prima, maar niet mijn soort burgemeester. Ze is voor mijn gevoel als een stresskip omgegaan bij aansluiting van de Internationale Coronaclub. Op de digitale radio doet de burgemeester een mededeling die ze graag binnen de raadsvergadering wil houden, zegt ze. Ze bedoelt, de openbare raadsvergadering met een publieke tribune met burgers en ambtenaren en een perstafel. De knop van de live uitzending gaat bruut uit. In tussentijd krijg ik via de mail van de persvoorlichter een gevoelloos persbericht. Een inwoner van Huissen is besmet met het coronavirus. Was uw handen regelmatig en grondig. Na 5 minuten zegt ze op zakelijke toon, ik ben weer terug in de microfoon en ga over op de vragenronde. Wat heeft ze gezegd? Paniek? Gehoest? Gelukkig zat ik veilig thuis. Het hele bestuurszwikje krijgt van mij geen hand meer.