Geschreeuw
Voordat ik Trouw lees, wordt er gewassen. Dan volgt het geklik op de digitale kranten. En dan ziet Vrijdag er anders uit. Niet wereldschokkend, wel een waarheid als een koe. George Kooymans (72) is ernstig ziek, meldt de Telegraaf. The Golden Earring speelt nooit meer. Ik begin mijn stukje met hun CD Eight miles high te beluisteren. (Lang geleden.) Het nummer Eight miles high is met exact 19 minuten ronduit fenomenaal. Ik heb de rebellenclub een paar keer mogen zien en horen. Ook als persfotograaf. Hun muziek is voor mij kunst. George kan hoog tot rauw zingen. Zijn jeugdgabber Rinus Gerritsen is mede-oprichter en basgitarist. Die heb ik op hun podium gitaren kapot zien gooien. Mijn stukje kan tot 228 woorden, maar ik ga met ze doorrrr! Nog geen politiek Lingewaard? Neen. Eerst het Earringslied Sound of the Screaming Day uit 1967. Een schreeuwende dag. En ik heb afgelopen week geschreeuwd. Op de VVD, maar dat is lichtelijk niet ongebruikelijk. Nu stevig tegen het VVD-raadslid Theo Aldering uit Gendt. Wij kijken naar een redding van een ‘wilde’ bever. Een zieke en blinde bever in doodsstrijd die door de Dierenambulance in de zogenaamd ‘verwilderde’ polder wordt gered. Ik maak foto’s voor mijn website. De VVD-er blaast naast me. Zo, je schrijft weer? Was het begin van jouw afgelopen stukje echt waar? Dit is het zoveelste raadslid van Lingewaard die naar mij zo’n duffe, zielige en misplaatste opmerking maakt. Mijn woede wordt met een lachje getemd. Het stukjesongeduld dwong me zaterdagavond wel ogenblikkelijk met tikken te stoppen. Zondag sneeuwruimen. Daarna lees ik de mail van een aardige ziekendierbroeder. Het is maar de vraag of de blinde bever het zal redden. “Hij zat slecht in zijn vacht en was waarschijnlijk oud”, meldt ze vriendelijk. Het dier had wat mij betreft meteen afmaakt kunnen worden. Ik heb nauwelijks nog voldoende woorden. Dus geen geschreeuw en gezeik over een duf VVD-raadslid. Niet in dit stukje over mijn waarheid.
Sjaak