Ouwelullenpraat
Dit is een ouwelullenpraat over jonge meiden en samen herdenken. Onder de afwas zei ik tegen mijn vrouw; ik heb het ouderwetse gevoel om een zondagspak aan te moeten. Wij fietsen naar Zevenaar om daar de Eerste Prik te mogen ontvangen. Het waait stevig, de pont golft op het Pannerdensch Kanaal, maar onze bevrijding is in aantocht. Prik. Ik voel niets, wel een buitengewoon gevoel, zonder dat ik een zondags pak aan heb gehad. Onze kleinkinderen zouden opa niet eens herkennen. Deze week is Liz jarig. De lieve meid is dan 10 jaar. Op naar de pubertijd. Wij zijn uitgenodigd om op haar feestje te komen. Als verrassing zijn we voor het feestelijke avondmaal uitgenodigd. Onze dochter kan bijzondere gerechten maken. Maar toch, onze kleindochter krijgt in haar ogen wel oude mensen op bezoek. Gelukkig geprikt en wel. Liz’s cadeau hebben we al een poosje. Een abonnement op het meidenblad Tina, vol met strips en tips. Ik heb het met aandacht doorgebladerd. Een duik in het lieve en mierzoete zoete meidenleven van rond de tien jaar. Heel wat anders dan wat volwassenen doen. Zoals het bestuur van de gemeente Lingewaard. Bij herdenken zoeken we graag steun bij elkaar. Herdenken doen we samen, zegt burgemeester Nelly Kalfs op de website. “Om stil te staan bij hen die vielen voor onze vrijheid hebben burgemeester en wethouders elk afzonderlijk een krans gelegd bij monumenten in onze gemeente.” Het college lijkt innig en collegiaal. Een mierzoet oordeel zou in stripvorm in Tina passen. De gemeentelijke vlinderwebsite laat een ander beeld zien. De vlinder symboliseert de zes woonkernen. De webpagina laat dan ook zes foto’s zien van herdenkingsplaatsen waar ze een gemeentelijke krans hebben gelegd. Zes foto’s. Op één foto poseert het meest gefotografeerde collegelid sinds de bevrijding VVD wethouder Helga Witjes. De rest van herdenkingsfoto’s glimt van collegeloosheid. Ik kijk naar de VVD’s knappe publicitaire helgafoto. Naast haar poseert voor mij een onbekende man. Ach, ouwelullenpraat, het gaat om Helga.
Sjaak