Natuur in Hollanderbroek
Ik laat de Linge weer even alleen, voor een uitstapje naar het noorden, in de richting van Driel.
Het is rustig op de Hollanderbroeksestraat. Het landschap is open, ik zie de stuwwal van de Veluwe met het torentje van kasteel Doorwerth en de schoorstenen van de steenfabrieken in de uiterwaarden van de Nederrijn. Mooi, die afwisseling van graslanden, bossages en erfbeplantingen aan beide kanten van de weg.
Aan het eind van de weg volg ik het wandelpad naar links, langs de Eldense Zeeg. De kaarsrechte sloot verruilde een tijdje terug haar eerst nog steile kades voor bredere, flauw hellende en dus meer natuurvriendelijke oevers. Er is nu volop ruimte voor dieren en planten, het rustige en warmere water biedt vissen meer kans om te paaien en hun kroost kan er beschut opgroeien. Ook libellen en andere insecten krijgen zo meer kans.
Het pad loopt eerst een tijdje langs de rand van een bos. Bremerton heet het natuurgebiedje. Het is aangelegd als vervanging van de stukjes groen die bij de ruilverkaveling het loodje legden. Ik zie vooral populieren, essen, eiken en groepjes lindes. Langs de bosrand groeien de hazelaar, de hondsroos en de Gelderse roos. De bodem kleurt felgeel door het speenkruid. De poel aan de westkant van het bos moet een paradijs voor kikkers, padden, salamanders en libellen zijn.
Genoeg natuur. Ik ben het bos uit en kom op alweer zo’n kaarsrechte verharde weg. De naam is passend: Langstraat. En het is ook nog een populierenlaan, waarvan er hier dertien in een dozijn zijn. Maar hij brengt me wel weer terug bij de Linge.