Op de Erichemsekade
Ik loop inmiddels op de Erichemsekade, die recht op de Linge afkoerst. De boomgaarden hebben plaatsgemaakt voor suikerbieten en graanvelden. In de verte steekt de rode kerktoren van Buren nog net boven de boomtoppen uit. Er staat een bankje in de berm, het eerste vandaag – maar ik kan er een paar hebben gemist. De locatie, net naast een zijweggetje naar De Tegelconcurrent en meer bedrijvigheid, is verrassend. De verantwoordelijke gemeentelijke bankenplaatser zal misschien z’n dag niet hebben gehad.
Het bankje komt gelegen, ik ga even zitten. Op de belendende prullenbak zit een sticker van Wandelclub De Boomzager uit het verre Alverna. In de verte ontnemen geluidsschermen het zicht op de spoorlijn, maar niet op drie torenhoge windmolens.
Dus loop ik al snel weer op de Erichemsekade. Op de Linge vergaapt een eenzame kanoër zich aan Lingestein, het meest indrukwekkende boerderijencomplex van de dag, met graanvelden aan drie kanten, de rivier aan de vierde. Cave Canem, pas op voor de hond, waarschuwt een bordje op de zijmuur van het geelwit gepleisterde voorhuis. Aan de overkant van de Linge staat nog een oude boerderij, moederziel alleen.
De Linge gaat rechtdoor, de kade en ik buigen naar rechts. Ik kijk om: Lingestein, tjonge!
Even verderop staat Gelensteyn, ook heel oud en ook heel fraai, met een rieten dak en een witte zijgevel. En weer die waarschuwing: ‘Hier wacht een Duitse Herder'. Zou het niet altijd pluis zijn in deze contreien?
Een bordje, bij een afslag: Betuws Wijndomein. Ik kan de verleiding om de Linge weer even aan zijn lot over te laten niet weerstaan. Diederik Beker maakt sinds 2004 wijn en dat doet-ie ‘ambachtelijk, duurzaam en op een natuur-inclusieve manier met respect voor mens en dier’. Zijn wijngaard is met haar zeven hectare en 21.500 stokken een van de grotere in ons land. Een vriendelijke hond houdt de wacht bij het WijnHuis, meidoornhagen beschermen de druivenstokken tegen de straffe westenwind.
Dat Diederik van wanten weet, blijkt: zijn wijnen vallen met de regelmaat van de klok in de prijzen. Ik neem de proef op de som.
Terug op de Erichemsekade lijk ik de Linge dubbel te zien – er loopt heel toevallig eventjes een extra geul mee.
Ik steek de Linge over en ben in de gemeente West Betuwe.