Oké
Op Koninginnedag heb ik mijn vrouw leren kennen. Op een popfestival in Gendt. Ik was er voor de Nijmeegse band Blues Corporation. Onze ontmoetingsdag werd een intiem feestmomentje. Afgelopen zondag hebben we de 52 jarige geschiedenis gevierd met een etentje. Op Koninginnedag en Koningsdag was er discussie. Mijn vrouw geniet van de Oranjefeesten op tv. Ik ben altijd met de fotocamera op pad. Maar goed ook, want ze ergert zich als ik zeur over het dure vorstenhuis dat voor miljoenen de hand mag ophouden. Adieu koning, die zijn privéruimte belangrijker vindt dan het algemeen belang. Leve de gekozen president. In zo’n knorrige sfeer begin ik ‘s morgens ook aan de openbare Lintjesregen. Komt u voor de uitreiking? Hebt u een pasje, vraagt de beveiliging als ik het openbare gemeentehuis binnenkom. Dan heb ik meteen al de pé in. Alsof de koning binnen zit. Uh, ik heb me bij communicatie aangemeld. Niks helpt. Ik mag in het gemeentelijk Heiligdom geen stap meer verder zetten totdat een ambtenaar me ophaalt. Wat een beschamend gedoe. Het is gewoon een burgemeester die met de rug naar het publiek lintjes opprikt. Oké, ik ben geen aanbidder van Nelly Kalfs. Ook hierover krijg ik er van mijn vrouw van langs. Ik denk terug aan de burgerpeiling van de gemeente die het volk erbij betrok in de vacature voor de burgemeester van Lingewaard. Die hoeft van het volk geen boegbeeld te zijn van Lingewaard. Nelly is dus oké. Het volk vindt het niet belangrijk dat de burgemeester goed kan samenwerken met buurgemeenten. Nelly is dus oké. De antwoorden geven mij de schijn dat Het Volk geen probleem heeft met een beëdigd doetje die de gemeentepolitiek niet aanvoelt. Een burgemeester die bij aanvang van de raadsvergadering nog altijd begint met de raadsleden de spelregels uit te leggen. Nog altijd heeft geen enkel raadslid tegen mij gemopperd. Ik heb het gruwelijk mis. Het volk en gemeenteraad willen graag een doetje. Nelly is oké. Leve de koning.
Sjaak